Wyciag z

SECRETS OF THE

FEDERAL RESERVE

The London Connection

By

Eustace Mullins

tlumaczenie, komentarze, opracowanie

Zasza

starano sie zachowac uklad oryginalu

Sekrety Rezerwy Federalnej

Wiez z Londynem

Przedmowa

W 1949 roku, kiedy odwiedzalem Ezre Pounda, który byl wiezniem politycznym w St. Elizabeth's Hospital (Szpital sw. Elzbiety), Washington, D.C. (federalny szpital dla oblakanych), dr Pound zapytal mnie, czy kiedykolwiek slyszalem o Systemie Rezerwy Federalnej. Odpowiedzialem, ze nie, bylem w wieku 25 lat. Wtedy pokazal mi banknot dziesieciodolarowy oznaczony jako ,,Banknot Rezerwy Federalnej" i zapytal, czy nie zechcialbym przeprowadzic badan w Bibliotece Kongresu w sprawie Systemu Rezerwy Federalnej, który wydal ten banknot. Pound nie mógl sam isc do biblioteki, poniewaz byl przetrzymywany bez procesu jako wiezien polityczny przez rzad Stanów Zjednoczonych. Po odmówiono mu czasu nadawania w USA, dr Pound nadawal z Wloch

w celu przekonania mieszkanców Stanów Zjednoczonych, aby nie przystepowali do Drugiej Wojny Swiatowej. Franklin D. Roosevelt osobiscie zarzadzil postawienie Pounda w stan oskarzenia, nakloniony zadaniami swych trzech osobistych asystentów, Harry'ego Dextera White, Lauchlin Currie i Alger Hiss, z których wszyscy zostali pózniej zidentyfikowani jako powiazani z komunistycznym szpiegostwem.

Nie interesowalem sie pieniedzmi ani bankowoscia jako tematem, poniewaz pracowalem nad powiescia. Pound zaoferowal uzupelnienie moich dochodów o dziesiec dolarów tygodniowo przez

kilka tygodni. Moje wstepne badania ujawnily dowody na istnienie miedzynarodowej grupy bankowej, która potajemnie planowala napisanie ustawy o Rezerwie Federalnej i zatwierdzenie prawnie planu przez Kongres. Te ustalenia potwierdzily co Funt od dawna podejrzewal. Powiedzial: ,,Musisz nad tym popracowac jak nad powiescia detektywistyczna". Mialem szczescie, ze moje badania odbywaly sie w Bibliotece Kongresu, kierowanej przez wybitnego uczonego, George'a Stimpsona, zalozyciela National Press Club, który zostal opisany przez The New York Times z 28 wrzesnia 1952: ,,Ogólnie lubiany przez waszyngtonskich dziennikarzy jako,, nasza chodzaca ,,Biblioteka Kongresu", pan Stimpson byl wysoko cenionym zródlem referencyjnym w Kapitol. Urzednicy panstwowi, kongresmeni i reporterzy udali sie do niego po informacje na dowolny temat."

Kazdego dnia przez cztery godziny prowadzilem posukiwania w Bibliotece Kongresu, po czym szedlem po poludniu do St. Elizabeth's Hospital. Pound i ja omówilismy notatki z poprzedniego dnia. Potem zjadlem kolacje z George'em Stimpsonem w Scholl's Cafeteria podczas gdy on przegladal mój material, po czym wracalem do mego pokoju, zeby spisac poprawione notatki. Oboje, Stimpson i Pound poddawali wiele sugestii w prowadzenie mnie w dziedzinie, w której nie mialem wczesniej zadnego doswiadczenia. Kiedy Pound'owi skonczyly sie srodki, zlozylem podanie do Fundacji Guggenheima w Huntington Hartford Foundation i innych fundacji, aby dokonczyc moje badania nad Rezerwa Federalna. Mimo ze moje podania do fundacji byly sponsorowane przez trzej czolowi poeci Ameryki, Ezra Pound, E.E. Cummings i Elizabeth Bishop, wszystkie fundacje odmówily sponsorowania tych badan. Wtedy spisalem moje dotychczasowe odkrycia, i w 1950 rozpoczalem starania o wprowadzenie tego rekopisu na rynek w Nowym Jorku. Osiemnastu wydawców odrzucilo to

bez komentarz, ale dziewietnasty, Devin Garrity, prezes Devin Adair Publishing Company, udzielil mi przyjacielskiej rady w swoim biurze. "Lubie twa ksiazke, ale nie mozemy jej wydrukowac" - powiedzial mi. ,,Ani nikt inny w Nowym Jorku. Czemu nie przyniesiesz prospekt swojej powiesci i mysle, ze mozemy go dac ty zaliczke. Równie dobrze mozesz zapomniec o zdobyciu Rezerwy Federalnej wydana ksiazka. Watpie, czy mozna to kiedykolwiek wydrukowac".

To byla druzgocaca wiadomosc, nadeszla po dwóch latach intensywnej pracy. I zglosilem to Pound'owi i próbowalismy znalezc wydawce w innych czesciach kraj. Po dwóch latach bezowocnych zgloszen, ksiazka zostala opublikowana w niewielkim wydaniu w 1952 roku przez dwóch uczniów Pounda, Johna Kaspera i Davida Horton, wykorzystujac swoje prywatne fundusze, pod tytulem Mullins on the Federal Rezerve (Mullins o Rezerwie Federalnej) . W 1954 roku ukazalo sie drugie wydanie, z nieautoryzowanymi zmianami opublikowane w New Jersey jako The Federal Reserve Conspiracy. W 1955 roku Guido Roeder wydal niemieckie wydanie w Oberammergau w Niemczech. The ksiazka zostala skonfiskowana, a caly naklad 10 000 egzemplarzy spalili agenci rzadowi kierowani przez dr Otto Johna.

Spalenie ksiegi zostalo podtrzymane 21 kwietnia 1961 przez sedziego Israela Katza z Bawarskiego Sadu Najwyzszego. Rzad USA odmówil zainterweniowac, poniewaz Wysoki Komisarz USA dla Niemiec (wlasciwie RFN), James B. Conant (prezydent Harvard University 1933 do 1953), zatwierdzil wykonany rozkaz spalenia ksiazki. Jest to jedyna ksiazka, która zostala spalona w Niemczech od czasów II Wojny Swiatowej. W 1968 roku ukazalo sie w Kalifornii pirackie wydanie tej ksiazki. Obydwaj inspektorzy FBI i US Postal odmówili dzialania, pomimo wielu skarg ode mnie w ciagu nastepnej dekady. W 1980 pojawilo sie nowe niemieckie wydanie. Z racji, ze rzad USA najwyrazniej juz nie dyktowal spraw wewnetrznych Niemiec, identyczna ksiazka jak to, która zostala spalona 1955, krazy teraz w Niemczech bez zaklócen.

Wspólpracowalem przy kilku ksiazkach z panem H.L. Huntem, a on zasugerowal ze powinienem kontynuowac moje dlugo odkladane badania na temat Rezerwy Federalnej i wydac bardziej ostateczna wersje tej ksiazki. Wlasnie podpisalem kontrakt napisac autoryzowana biografie Ezry Pounda i ksiazke o Rezerwie Federalnej trzeba bylo odlozyc. Pan Hunt zmarl, zanim zdazylem wrócic do moich badan i jeszcze raz stanalem przed problemem finansowania badan do ksiazki.

Moja oryginalna ksiazka wysledzila i nazwala postacie w cieniu w Stanach Zjednoczonych

Stany, które zaplanowaly ustawe o Rezerwie Federalnej. Teraz odkrylem, ze mezczyzni których zdemaskowalem w 1952 jako postacie pozostajace w cieniu, stojace za operacja System Rezerwy Federalnej sam w sobie byl cieniem, amerykanskim frontem nieznanych figur, które zostaly rozpoznane jako ,,London Connection" (Londynskie Polaczenie). Odkrylem, ze pomimo naszych sukcesów w wojnach o niepodleglosc 1812 przeciwko Anglii, pozostalismy ekonomiczna i finansowa kolonia Wielkiej Brytanii. Po raz pierwszy zlokalizowalismy pierwotnych akcjonariuszy Banków Rezerwy Federalnej i wysledzily ich spólki macierzyste w Londynskiej Wiezi.

Badania te sa poparte cytatami i dokumentacja z setek gazet, czasopism oraz ksiazek i wykresy pokazujace pokrewienstwo, malzenstwo i relacje biznesowe. Ponad to tysiac numerów The New York Times na

mikrofilmach zostaly sprawdzone nie tylko pod katem oryginalnych informacji, ale

tez weryfikacji oswiadczen z innych zródel.

Truizmem zawodu pisarza jest to, ze pisarz ma w sobie tylko jedna ksiazke jego. Wydaje sie to miec zastosowanie w moim przypadku, poniewaz jestem teraz w piatej dekadzie ciaglego pisania na jeden temat, wewnetrzna historia Systemu Rezerwy Federalnej. Ta ksiazka byla od samego poczatku zlecona i kierowana przez Ezre Pound'a. Czterech jego podopiecznych zostalo wczesniej laureatami Nagrody Nobla w dziedzinie literatury, William Butler Yeats za jego pózniejsza poezje, James Joyce za ,,Ulissesa", Ernest Hemingway za ,,Slonce tez wschodzi" i T.S. Elliot za ,,Ziemie jalowa". Pound odegral glówna role w inspiracji i w redagowanie tych prac - co prowadzi nas do przekonania, ze niniejsza praca, równiez zainspirowana przez Pound'a, reprezentuje ciagla tradycje literacka.

Chociaz ta ksiazka na poczatku miala byc zagmatwana praca o technikach ekonomicznych i monetarnych, wkrótce rozwinela sie w historie takiego uniwersalnego i dramatycznego apelu, do którego od samego poczatku zachecal mnie Ezra Pound, napisac to jako kryminal, gatunek wymyslony przez mojego kolege z Wirginii, Edgara Allana Poe. Wierze, ze ciagly obieg tej ksiazki w ciagu ostatnich czterdziestu lat nie tylko potwierdzil prawnie zawziecie potepionych oswiadczen politycznych i monetarnych Ezry Pound'a, ale takze, ze byl i nadal bedzie ostateczna bronia przeciwko poteznym spiskowcom, którzy zmusili go do przejscia przez niego trzynastu i pól lat bez procesu, jako wiezien polityczny przetrzymywany w przytulku dla oblakanych na wzór KGB. Jego najwczesniejszy rehabilitacja przyszla, gdy agenci rzadowi, którzy reprezentowali spiskowców, odmówili mu zeznan we wlasnej obronie; druga rehabilitacja nadeszla w 1958 roku, kiedy ci sami agenci wycofali wszystkie zarzuty przeciwko nim i wyszedl ze szpitala sw. Elzbiety jako wolny czlowiek. Jego trzecia i ostatnia rehabilitacja jest ta praca, która dokumentuje kazdy aspekt jego ujawnienia bezwzglednych miedzynarodowych finansistów, których jeszcze jedna ofiara stal sie Ezra Pound, skazana na lata kary jako Czlowiek z Zelaza Maske, poniewaz osmielil sie ostrzec swoich rodaków przed potajemnym aktem zdrady przeciwko wszystkim mieszkancom Stanów Zjednoczonych.

W moich wykladach w calym kraju iw moich wystapieniach w wielu programach radia i telewizyji, wydalem z siebie toksyne, ze System Rezerwy Federalnej nie jest federalny; nie ma rezerw; i to wcale nie jest zaden system, ale raczej syndykat przestepczy. Od listopada 1910 r., kiedy spiskowcy poznanych na wyspie Jekyll Island w Georgii, do chwili obecnej machinacje bankierów Rezerwy Federalnej byly owiane tajemnica. Do dzis ta tajemnica kosztowala Amerykanów dlug w wysokosci trzech bilionów dolarów wraz z rocznymi odsetkami platnosci na rzecz tych bankierów w wysokosci okolo trzystu miliardów dolarów rocznie, sumy, które zdumiewaja wyobraznie i które same w sobie nie sa ostatecznie splacalne. Urzednicy Systemu Rezerwy Federalnej rutynowo wydaja protesty skierowane do opinii publicznej, podobnie jak hinduski fakir gra natarczywa melodie do oszolomionej kobry, która kolysze przed nim glowa, nie po to, aby rozstrzygnac sytuacje, ale zeby go nie zaatakowala. Taki byl kojacy list napisany przez Donalda J. Winna, asystenta Rady Gubernatorów w odpowiedzi na zapytanie kongresmana, szanownego Normana D. Shumwaya, w dniu 10 marca 1983. Pan Winn stwierdza, ze ,,System Rezerwy Federalnej byl ustanowiony aktem Kongresu w 1913 roku i nie jest ,,prywatna korporacja". Na nastepnej stronie pan Winn kontynuuje: ,,Akcje Rezerwy Federalnej Banki sa w calosci w rekach banków komercyjnych, które sa czlonkami Systemu Rezerwy Federalnej." Nie wyjasnia, dlaczego rzad nigdy nie posiadal ani jednej akcji w zadnym Banku Rezerwy Federalnej ani dlaczego System Rezerwy Federalnej nie jest ,,prywatna korporacja", chociaz wszystkie jej akcje naleza do ,,prywatnych korporacji".

Historia Ameryki w XX wieku zanotowala zdumiewajace osiagniecia bankierów Rezerwy Federalnej. Po pierwsze, wybuch I Wojny Swiatowej, której realizacja byla mozliwa dzieki srodkom dostepnym z nowego centralnego banku Stanów Zjednoczonych. Po drugie, kryzys rolniczy z 1920 r. Po trzecie, krach w czarny piatek na Wall Street w pazdzierniku 1929 r i wynikajacy z tego Wielki Kryzys. Po czwarte, II Wojna Swiatowa. Po piate, konwersja aktywów Stanów Zjednoczonych i ich obywateli z nieruchomosci na aktywa papierowe od 1945 do chwili obecnej, zmieniajac przede wszystkim Ameryke ze zwycieskiej i glównej swiatowej potegi w 1945 r. w najbardziej zadluzony naród swiata w 1990 r. Dzis to naród lezy w ekonomicznej ruinie, zdewastowany i wynedznialy, w prawie takich samych ciezkich opalach, w jakich znalazly sie Niemcy i Japonia w 1945 roku. Chca Amerykanie dzialac na rzecz odbudowy naszego narodu, tak jak kiedys zrobily to Niemcy i Japonia,

kiedy znalezli sie w takich warunkach, z jakimi my teraz mamy do czynienia -- lub nadal bedziemy poddawac sie niewolnictwu babilonskiego systemu pieniadza dlugu, który zostal ustanowiony przez Ustawe o Rezerwie Federalnej z 1913 roku, aby doprowadzic do naszego calkowitego zniszczenia? To jest jedyne pytanie, na które musimy odpowiedziec, a nie zostalo nam zbyt wiele czasu na te odpowiedz.

Ze wzgledu na glebokosc i znaczenie informacji, które zdobylem w Bibliotece Kongresu pod kierunkiem Ezry Pounda, praca ta stala sie szczesliwym terenem lowieckim dla wielu innych niedoszlych historyków, którzy nie byli w stanie samodzielnie zbadac tego materialu. W ciagu ostatnich czterech dziesiecioleci, przyzwyczailem sie, ze ten material pojawia sie w wielu

innych ksiazkach, niezmiennie przypisywane innym autorom, bez wspomnienia mego nazwiska. Aby dodac zniewage do szkody, nie tylko mój material, ale nawet mój tytul zostal przywlaszczony w obszernej, choc nieudanej pracy zatytulowanej ,,Secrets of the Temple - the Federal Reserve". Ta mocno reklamowana ksiazka otrzymala recenzje od niedowierzania po zabawne. Magazyn Forbes doradzal swoim czytelnikom przeczytac ich recenzje i zaoszczedzic pieniadze, wskazujac, ze ,,czytelnik nie odkryje zadnych tajemnic" i ze ,,To jedna z tych ksiazek, których fanfary daleko przewyzszaja ich zaslugi." Nie bylo to przypadkowe, jak to przesadzone wybielenie bankierów Rezerwy Federalnej zostal opublikowana przez najslynniejszego nieksiazkowego wydawce na swiecie.

Po moim poczatkowym szoku, kiedy odkrylem, ze najbardziej wplywowa literacka osobowosc XX wieku, Ezra Pound, byl wieziony w ,,the Hellhole" (piekelnej dziurze) w Waszyngtonie, natychmiast napisalem o pomoc do jednego finansisty z Wall Street, w którego posiadlosci czesto bywalem gosciem. Przypomnialem mu, ze jako mecenas sztuki nie moze pozwolic na to, by Pound pozostal w takiej nieludzkiej niewola. Jego odpowiedz zszokowala mnie jeszcze bardziej. Odpisal, ze ,,twój przyjaciel moze równie dobrze zostac tam, gdzie jest". Minelo kilka lat, zanim bylem w stanie zrozumiec, ze dla tego bankiera inwestycyjnego i jego kolegów, Ezra Pound zawsze bylby ,,wrogiem".

Wstep

Oto proste fakty wielkiej zdrady. Wilson i House o tym wiedzieli robili cos donioslego. Nie mozna pojac ludzkich motywów i ta para prawdopodobnie wierzyla w to, co knuje. To w co nie wierzyli, to w reprezentatywny rzad. Wierzyli w rzad niekontrolowanej oligarchii, której dzialania stana sie widoczne dopiero po tak dlugim czasie, ze wyborcy byliby na zawsze niezdolni do dokonania cokolwiek skutecznego, by zaradzic rabunkom.

(UWAGA AUTORA: Dr Pound napisal ten wstep do najwczesniej wersji tej ksiazki, opublikowana przez Kaspera i Hortona, Nowy Jork, 1952.

Poniewaz byl przetrzymywany jako wiezien polityczny bez sadu przez Rzad Federalny, nie mógl sobie pozwolic na to, aby jego nazwisko pojawilo sie w ksiazce z powodu dodatkowych represji wobec niego. Nie mógl tez pozwolic na to, by ksiazke byla mu poswiecona, chociaz zlecil jej napisanie. Autor jest usatysfakcjonowany, ze moze zaradzic tym niezbednym brakom, trzydziesci trzy lat po wydarzeniach).